„Prvo sam sasvim logičnim sledom događaja otišao iz Ivanjice u Beograd na studije, a onda sam u jednom trenutku tokom studiranja shvatio da se tamo neću vraćati, jer suštinski ne bih imao šta da radim“, ovako priča Stefan Milenković (27) samo jedan od mladih koji stihijski odlaze iz malog mesta u veliki grad. Da li zbog posla ili studija, u Srbiji se svakog dana u proseku 330 ljudi odseli iz svog rodnog grada i ode da živi u neko drugo mesto u zemlji, najčešće u Beograd ili neki vojvođanski grad.
Foto: Pixabay
Iako se najviše priča i piše o migracijama van zemlje, vrlo je „živo“ i unutar granica Srbije i unutrašnje migracije, kao i one u inostranstvo, svakodnevno ostavljaju mnoge gradove i sela napuštenima.
Prvak u broju doseljenih stanovnika prema podacima Republičkog zavoda za statistiku za 2017. godinu je, potpuno očekivano – Beograd. Čak 49.494 ljudi doselilo se u našu prestonicu tokom prethodne godine, a ono što je zanimljivo istaći, jeste da je najveći broj njih došao iz mesta koja se su neposrednoj blizini Beograda i to 30.800 njih.
– Većina mladih rođenih devedesetih je otišla da bi studirala i većina se nikada nije vratila. Ivanjica je grad od 30.000 ljudi, a nema nijedan fakultet, pa za one koji bi želeli nešto više ne postoji opcija nego da odu od kuće. Ako me pitate da li je to jedini razlog što sam otišao, rekao bih ipak da je i veći od studija osamostaljivanje, koje dole retko ko ostvari u pravom smislu te reči – objašnjava Milenković.
Beogradska opština na kojoj se najviše ljudi doselilo je Zvezdara, gde je iz najrazličitijih razloga došla 6.821 osoba. Zvezdaru u stopu prati Palilula, sa 6.228 doseljenika i Novi Beograd sa 6.049 ljudi.
Na drugom mestu iza Beograda je Novi Sad, ali sa značajno manjim brojem doseljenika. U glavni grad severne pokrajine preselilo se 7.802 ljudi.
Niš je treći grad po broju ljudi koji su se preselili iz neke oblasti i to 3.484 ljudi, a zanimljiv je podatak da je i niška opština Palilula najpogodnije mesto za život, pa se od ukupnog broja ljudi koji su se preselili gotovo trećina odlučila za taj kraj grada – njih 1.009.
Za ovim gradovima slede Subotica sa 1.977 doseljenih ljudi, zatim Kragujevac sa 1.888 njih, Kraljevo, Kruševac, Jagodina i pomalo neočekivano na listi sa najvećim brojem doseljenika našao se i Novi Pazar, gde je emigriralo 1.007 ljudi.
Ko je u plusu, a ko u debelom minusu po broju doseljenika?
Migracioni saldo predstavlja razliku između broja doseljenih i odseljenih lica na nekom području. U zavisnosti od toga da li je veći broj doseljenih ili odseljenih, on može biti pozitivan i negativan.
U godini za nama pozitivan migracioni saldo, odnosno više doseljenih nego odseljenih ima Beogradski region sa 6.437 više doseljenih. Zanimljivo je da je u Beogradu i opština sa saldom u najvećem minusu i to je Stari Grad gde je 419 ljudi manje.
Mali, ali ipak pozitivan migracioni saldo ima i Vojvodina sa 670 ljudi u plusu.
Preostala dva regiona su u minusu i to region Južne i Istočne Srbije sa 3.020 ljudi manje kad se uporede doseljeni i odseljeni, dok je situacija najalarmantnija u Šumadiji i Zapadnoj Srbiji. Ove oblasti su u manjku čak 4.087 ljudi samo u prošloj godini.
Što se tiče gradova koji su najdominantniji po negativnoj statistici odlazaka, na prvom mestu je opet region Beograda, ali nije na odmet pomenuti da je većina tih migracija sa jedne opštine na drugu, pa se seljenje ne može tretirati kao odlazak iz samog grada. Slična situacija je i sa Novim Sadom koji je na drugom po broju odseljenih, 5.552 njih, dok je Niš na trećem sa 3.095 ljudi koji su se ili odselili sa jedne na drugu nišku opštinu ili otišli u drugi grad.
Slede redom: Kragujevac 1.834, Čačak: 1.833, Šabac 1.686, Leskovac 1.655, Zrenjanin 1.590, Kruševac 1.515 i Pančevo 1.433 odseljenika.
Ipak, uprkos lošem trendu, naš sagovornik tvrdi da postoje i dobre strane manjih gradova.
– Na prvom mestu to je bliskost koja postoji među ljudima, ali i to što je sve blizu i za čas si tu gde želiš da budeš – kaže Milenković, a velike gradske gužve su jedan od razloga što se mnogi odlučuju na povratak u manji grad i pokušaju da tamo osnuju porodicu i sopstveni biznis, iako je i dalje veći broj onih koji rade suprotno.
Na pitanje da li postoji opcija da se nekada vrati u rodno mesto, Stefan tvrdi da postoji hipotetička verovatnoća.
– Vratio bih se, ali samo kada bi se i drugi ljudi koji su otišli, a moji prijatelji vratili. U suprotnom nemam šta da radim u Ivanjici – zaključuje Milenković.
Žene više odlaze iz svojih gradova
Najveći broj doseljenika pripada starosnoj grupi od 25 do 34 godine, a ono što je primetno je da baš u tom uzrastu drastično više je žena koje odlaze u druge gradove. Ako je oko 12.000 muškaraca u u ovoj starosnoj dobi otišlo, žena je gotovo dvostruko više, pa ih je negde oko 21.000 hiljadu odselilo da se okuša na drugom mestu.
Kako godine odmiču sve manje ljudi migrira i, začuđujuće, sve manja je razlika između broja muškaraca i žena koji su otišli.
Izvor: blic.rs
