Prvoslav Ilić – Slava Slonče (blizanac iz 1944. godine) prepoznatljiv po uniformi na ulici, u kafani, ali i po crtežu, lavriranom tušu, tehnici sa kojom je odradio svoje najbolje izložbe. Priredio je devet samostalnih izložbi:
1977. godine, na galeriji Narodne biblioteke „Vuk Karadžić“, crteže, akvarele i ulja sa šumadijskim motivima.
1978. godine, crteži i ulja sa motivima Ramaće.
1980. godine, ulja u Malom likovnom salonu „Selo koje nestaje” …
2005. godine, „Kragujevac – moj grad” u galeriji Doma vojske.
2009. godine, „Kragujevačke kafane” u kući prote Miloja Barjaktarevića.
2014. godine, „Boemi Stare Srbije” u gradskoj kafani Stara Srbija.
Prvi nagrađeni crtež 1972. godine „Šrafštok i mesni narezak” poklonio je pesniku Bori Horvatu. Dobio je i nagradu Udruženja likovnih umetnika Kragujevca 1997. godine za radove ostvarene u najboljoj tradiciji.
Osnivač je i učesnik mnogih likovnih kolonija u Šumadiji sa kolegama iz Likovnog studija Zastava, LUK -a, Svetog Luke u Borču, Barutani kod Stragara, Kaleniću, Staroj radničkoj koloniji….
-Žao mi je što u Kragujevcu više ne funkcioniše nijedno slikarsko udruženje sve se svelo na neki biznis a krivo mi je što likovne kolonoije koje smo osnovali ne poštoju svoje osnivače. Na primer, likovna kolonija u Borču, slikarima osnivačima iz Kragujevca, okrenula je leđa. Najdraža mi je poslednja izložba o „boemima”, sa kojom sam kompletirao priču o Kragujevcu, mom gradu i mojim kafanama!
Likovni kritičari okarakterisali su ga, u mladosti kao „autora koji svojim crtežom beleži impresije o staroj seoskoj arhitekturi, brzim energičnim potezima”, a u zrelom dobu „kao autora koji se grčevito drži forme, zato zgrade gradi sumarno sa malo linija, bez doterivanja i hitrim potezima sa više slutnji oblika i sa nekim dorađenim detaljima hvata atmosferu trenutka”.
