Strmoglavi mrak
cepa rub srca,
priziva tugu,
pretkazanje snova.
Vriskom iz sna se budim,
opijena misao izranja
da samo tren paučinaste niti
deli život od smrti.
Saznanje gubim,
strah me bola.
Uzalud zovem i molim anđele, čuvare
da siđu sa carskog prestola.
Nigde nikog.
Sve je gluvo.
Samo na duši težak kamen
kao vreteno golo
blisku smrt sluti.
