U živopisnom kanjonu penušave i hučne reke Morače, nalazi se istoimeni manastir iz XIII veka. Imao je značajnu ulogu u istoriji srpskog naroda kroz vekove.
Moraču je sagradio Knez Stefan, sin Vukanov, unuk Stefana Nemanje, 1251/52, godine. Crkva manastira Morače posvećena je Uspenju Bogorodice. Živopisana je krajem 1260. godine. Krajem XV veka manastir je zapusteo i delimično se obrušio. Obnovljen je oko 1570. godine. Tokom XVIII veka manastir je središte borbi Moračana protiv Turaka, a 1820. godine je ušao u sastav slobodne Crne Gore.
Manastir Morača je mnogo stradao kroz istoriju. Punih 70 godina glavna crkva bila je bez krova koji su Turci porušili početkom XVI veka. U tom periodu propao je veći deo živopisa iz XIII veka, iz vremena nastanka manastira. U drugoj polovini XVI veka manastir je obnovljen i pokriven. Tako je spasen deo prvobitnog živopisa koji je sačuvan u oltaru. Nove popravke obavljene su tokom XVIII I XIX veka. Tek 1935. godine crkva je konačno pokrivena bakrom i trajno zaštićena.
Manastir Morača nalazi se na desnoj obali istoimene reke, praktično u njenom kanjonu, koja je duga oko 100 km. Najveća je pritoka Jadrana u Crnoj Gori. U more se uliva preko Skadarskog jezera a nastaje od jakog kraškog vrela, a u jezero utiče u delti sa tri kraka. Kanjon je izuzetno atraktivan i živopisan i predstavlja retku znamenitost prirode, ali i svojevrsnu turističku atrakciju.
