spot_img

Saša Mićković – Opelo za Vladislava P. Disa

Neki brodovi tonu… O, sudbine li gnusne!
Izjutra, u pet sati, tvoj parobrod zastrada.
Torpedovan i smrvljen, talas palubom pljusne,
i vrisak nasta svirep, strahota umom vlada!

Još Sunce nije niklo, tek huči slana voda,
zgrudvana krv i telo utopljenika pluta.
Morskim peskom, tamninom, eh, duša tvoja hoda,
nadomak Krfa usud svetle kosti proguta!

Ispredalo se posle… Miran kako si bio!
Bez trunke bola, strepnje, zatanjo u dubinu,
i da si usnom lednom niz dno svoj grob ljubio,

gledajući kroz vodu na zvezdanu visinu!
Ćerka požarom strada… Sin nakon rata gine,
pesniče brodolomlja – sanjaru večne tmine!

SM, Pariz, 17.11.2014.

 

 

 

Mićković Saša
Mićković Sašahttp://sasamickovicpoezija.weebly.com/
Saša Mićković je pesnik, objavio je sledeće knjige: Jastreb u oluji, Božanska Srbija, Račanski svitak, Duhovna zarenja, Špil soneta, Uspavanka za dušu. Pesme objavljuje u časopisima: Književne novine, Trag, Prolom, Svitak, Brankovina, Bdenje, Diogen, Književne vertikale, Književni pregled, Sizif, Zvezdani kolodvor, Koreni - list Srba iz rasejanja, Ljudi govore (Toronto), Bosanska vila, Srpska vila, Majdan, Naslijeđe, Sretanja, Slovoslovlje, Voštanice, Jesenjin, Riječ, Jež, Etna, Nosorog, Šipak, Avlija magazin, uvršten je u leksikon Srpski pisci u rasejanju 1914-2014 i dr. Član je Književnog kluba "Branko Ćopić" iz Beograda. Dobitnik je nagrada: Pesnička hrisovulja, Srpske duhovne akademije (2016) i Godišnja nagrada opštine Rača (2016).