Selo Tavankut nalazi se uz samu srpsko-mađarsku granicu, na petnaest kilometara od Subotice. Selo je veoma razuđeno, stanovništvo se većinom bavi voćarstvom kao jednom od naj profitabilnijih grana privrede.
Međutim Tavankut poseduje i obiluje nečim autentičnim za ove krajeve, to su salaši. Mnogi su napušteni i kao takvi prepušteni na milost i nemilost lopovima, koji odnose sve šta im padne šaka. Upravo iz navedenog razloga predsednik Hrvatskog kulturno-prosvjetnog društva „Matija Gubec“, gospodin Ladislav Suknović koji inače vodi brigu i o etno salašu „Balažević“ koji posećuju gosti iz Srbije i inostranstva najviše kada se održavaju manifestacije posvećene slami , koja služi kao materijal za izradu slika od slame i drugih remek dela.
Jučerašnji dan je bio pravi prolećni u našem selu, na jednom od salaša se orila pesma i složno radilo . Meštani Tavankuta i okolnih mesta okupili su se da srede prostor oko „Orluškovog salaša“ koji se nalazi pod zaštitom države i koji na inicijativu g. Suknovića uskoro treba da postane drugi po redu etno salaš na teritoriji Tavankuta.
Udaljen svega 500 metara od autoputa Subotica -Sombor ovaj salaš će u najskorije vreme u prijatnom ambijentu moći da ugosti sve one koji požele da svrate i osete ono za čim mnogi u današnje vreme vape-to je potpuni mir i tišina.
foto:Tomislav Tošo Mačković
Da nije usamljen u svom naumu g. Suknoviću su juče dokazali mnogi prisutni na ni malo lakom poslu raskrčivanja šume i šiblja , posebna draž je bila ta što su na mobu pristigli i Suknovićevi drugari koji su sa njim pohađali Osnovnu školu „Matija Gubec“ u Tavankutu.
