Umotaj me u najfinije tkanine,
u potonje svilenkaste niti
paukove mreže
isprepletene našim
zanosnim poljupcima.
Zaogrni mi florescentna ramena
plaventnom kadifom
i zažmiri pred eksplozijom
ushićene zaljubljenosti.
Iluminacijom snažnog zagrljaja
privini moju kosu na svoju bradu
intelektualno razabirući
što me to nagonilo
na prijašnja slamanja duha.
Blagim detoksiciranjem
nemirnih misli
otkloni neprobojne sige
što mi ciljano uzburkavaju
rasplamsala krvna zrnca.
Astralnom projekcijom sužavaj
krotke dimenzije apatije
koje me povremeno dislociraju
od ostatka sumanutog pučanstva.
Zauzmi entitet kirurga
u komorama mojih ganglija,
pažljivo secirajući nutrinu goticizma,
čija zarobljenica
bijah godinama.
Dotaknuvši mi lice
započeo si reanimaciju
odveć zatomljenih čula,
učinivši da napokon evoluiram
iz zagušljivog pepela
arhaičnih opsjena.
I nakon svih dalekosežnih
rasipništava energije,
usmjerene spram trivijalnih
pomanjkanja umilnih zborenja,
upravo tebe
želim opjevati
u svojim najljepšim pjesmama.
