Najznačajniji književni rad Stefana Lazarevića je prelepa poetska poslanica Slovo ljubve, koju je verovatno uputio svom bratu, Vuku Lazareviću, kao poziv na pomirenje. To je jedan od najlepših teksova srpske književnosti. Tu on divnim jezikom koji podseća na molitvu piše kako su se braća nekada volela. Nešto ih je razdvojilo („Da li gore, da li reke?“), a on želi da ponovo budu bliski.
Godinu dana pred smrt, despot je ugovorom obavezao ugarskog kralja da njegovog sestrića, Đurđa Brankovića, prizna za naslednika srpskog prestola. Tu je ponovo pokazao da ima veliko srce.
Srpska crkva ga je 1925. godine proglasila za svetitelja.
