Prolazi pored mene
sa cvijetom sakrivenim u rukavu,
sa časovnikom koji viri iz džepa,
sa slikom koja viri iz zjenica.
Nadmoćno gazi povijenu travu.
Ne lomi je do kraja.
Prolazi pored mene
sa životom iza leđa,
sa životom ispred nosa,
sa ljubavlju u sebi,
van sebe;
a neprimijetan pod velom ponosa
i dalje proviruje cvijet iz rukava
i papirić sa mojim stihom
iz poderanog šava
džepa na grudima.
Prolazi pored mene
opijen čudima
i tek kad više ne gledam:
zgrabi me- jer pripadam
ruci koja krije cvijet u rukavu.
Časovnika nema. Ispao je.
