Grana stomatologije koja se bavi lečenjem kanala korena zuba naziva se ENDODONCIJA. Ova intervecija je u narodu poznata kao “vađenje živca” i sinonim je za nešto veoma bolno i neprijatno, samim tim što joj i prethodi veoma jak bol određenog zuba koji pacijenti opisuju. Međutim u doba savremene stomatologije to više nije bolan zahvat, jer se po pravilu sprovodi u lokalnoj anesteziji i samo iskustvo pacijenata je slično onome kao pri plombiranju zuba.
Zubna pulpa može da oboli iz različitih razloga a jedan od njih je svakako zubni karijes. Kada bakterije i njihovi toksini prodru u komoru zuba dolazi do njene upale koja se naziva pulpitis. Daljim dejstvom bakterija i njihovih toksina dolazi do prekida snabdevanja zuba krvlju i odumiranja sadržaja kanala korena,a tada nastaje gangrena. Bakterije takodje mogu da preko vrha korena zuba, apeksa, prodru u viličnu kost, a kao posledica nastaje proces na vrhu korena.
Traumatske povrede zuba takođe mogu dovesti do prekida u snabdevanju zubne pulpe hranljivim materijama što doprinosi odumiranju zubnog živca. U takvim slučajevima mnogi simptomi izostanu, proces ostane skriven pa dolazi do pojave komplikacija-gangrena, periapikalni procesi, ciste.
Endodontska terapija podrazumeva tretman unutrašnjosti zuba tj.onog dela u kome je smeštena zubna pulpa, odnosno “zubni živac”. Cilj endodontske terapije je postizanje stanja pri kome će tkiva koja okružuju koren zuba ostati zdrava uprkos činjenici da je “zubni živac” pretrpeo degenerativne promene. Odnosno da ta tkiva ne budu izložena bakterijskoj infekciji koje deluju iz šupljeg prostora u kome se nekada nalazio “zubni živac”.
Najkraće rečeno, lečenje kanala korena podrazumeva mehaničko čišćenje i ispiranje bakterija, raspadnutih organskih sastojaka i bakterijskih toksina koji su preostali nakon propadanja “zubnog živca”. Nakon čišćenja i ispiranja kanala korena sledi njegovo punjenje specijalnim pastama i kočićima kako bi prostor unutar zuba ostao hermetički zatvoren. Na taj način se otklanja mogućnost ponovnog naseljavanja bakterija unutar zuba i ponovnog javljanja zapaljenske reakcije sa svim svojim posledicama.
Terapija se može sprovesti u jednoj seansi, i to najčešće kod jednokorenih zuba(sekutići, očnjaci, donji premolari), ili višeseansno kada se prvo postavi preparat koji umrtvi živac, a nakon desetak dana vrši njegovo uklanjanje i završava kanalna terapija.
Pacijenti se vrlo lako odlučuju za vađenje svakog zuba koji zaboli, bez razmišljanja o posledicama takve odluke(kako u funkcionalnom i estetskom smislu tako i u materijalnom). Takav stav je veoma pogrešan jer nijedna proteza, most ili implant ne mogu se meriti sa dobro izlečenim korenom zuba!!!
