spot_img

Ljiljana Skelić Vemić: Ne volim daljine

Ne volim daljine,
a pun ih je svet.
U nevidljivom beskraju,
ćoravim suzama igraju se.
Ne volim ruke
nebu podignute,
što brzo se umore.

Ko ne bi voleo
prste pune suncokreta
i osmeh što usne krase.

Ne volim daljine kada putuju…
Od hodanja neka se umore brzo,
na prag duše spuste
i zauvek skrase.

/septembar 2024./

Ljiljana Skelić Vemić
Ljiljana Skelić Vemić
Prve misli stavljene na papir, krenule su još u školskim sekcijama i đačkim listovima. Onda je naišao period koji je poeziju potisnuo duboko, gušio je... Nakon duge pauze, razmišljanje se promenilo. Dodir snova i seċanja, samouvereno opet stavlja u stihove. Lepotu jednostavnog kazivanja pretače u poeziju. Od 2015. godine svoju poeziju objavljuje po mnogim zajedničkim zbornicima, a 2018. objavljuje samostalnu zbirku pesama “U domu ljubavi, ni gost, ni udomljenik”. Vlasnik je samostalne radnje i živi u Čačku. Majka je dve odrasle ċerke.